گلوکوزامین

گلوکوزامین سولفات یک مکمل خوراکی است که در مدیریت و درمان آرتروز استفاده می شود و جز مکمل های پرمصرف و  شایع است.

گلوکزامین ترکیبی است که به طور طبیعی در بدن، به ویژه در غضروف مفاصل یافت می شود. اغلب به عنوان مکمل برای کمک به کاهش علائم آرتروز استفاده می شود. تئوری این است که گلوکزامین با فراهم کردن ساختار ساختمانی برای غضروف می تواند به ترمیم و حفظ سلامت مفاصل کمک کند.

در حالی که تحقیقات در مورد اثربخشی گلوکزامین متفاوت است، بسیاری از مردم آن را در کاهش درد و سفتی مفاصل مفید می دانند. به طور کلی به خوبی تحمل می شود و در برخی موارد تنها عوارض جانبی خفیفی مانند ناراحتی معده گزارش شده است.

با وجود محبوبیت به عنوان مکمل درمان آرتروز، گلوکوزامین سولفات در حال حاضر  توسط سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) تایید نشده است.

اگر به گلوکزامین فکر می کنید، آن را با پزشک خود در میان بگذارید، به خصوص اگر مشکلات پزشکی دیگری دارید یا دارو مصرف می کنید. پزشکان می توانند در این مورد به شما کمک کنند.

گلوکوزامین

آرتروز (OA)، یک بیماری شایع دژنراتیو مفصلی که 240 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد، یک بیماری پیشرونده است که اغلب مفاصل بزرگتر بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. با وجود شیوع این اختلال ناتوان کننده، نبود دارو درمانی هدفمند برای آرتروز وجود دارد.

گزینه های موجود تا حد زیادی بر کاهش درد ناشی از آرتروز متمرکز هستند و دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی و سایر مسکن ها رایج ترین آنها هستند. مکمل های برای حمایت از سلامت مفاصل، مانند گلوکزامین، به عنوان درمان های کمکی در مدیریت آرتروز و آرتریت در بازار دارویی وجود دارند و بطور معمول استفاده می شوند.

اکثر مطالعات تا به امروز ثابت نکرده است که مکمل‌ های گلوکزامین برای کند کردن پیشرفت بیماری یا کاهش موثر درد ناشی از استئوآرتریت موثر باشند. با مطالعات کنترل تصادفی نتایج متناقضی را نشان داده شده است.

اگرچه مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌ اند که فرمول‌ های گلوکوزامین به ترتیب فرآیندهای کاتابولیک و آنابولیک را به طور قابل‌ توجهی تنظیم می‌کنند، آزمایش‌ های بالینی انسانی که تا به امروز انجام شده‌ اند نتوانسته‌ اند این اثرات را در داخل بدن به طور موثر نشان دهند.

اگرچه مطالعات مختلف تلاش کرده اند تا اثربخشی گلوکوزامین سولفات را به عنوان یک عامل درمانی در درمان آرتروز ثابت کنند، اما اکثر این مطالعات کیفیت پایین داشته و در معرض خطر بالای سو گیری حمایتی بوده اند.

سایر مشکلات احتمالی که گلوکوزامین سولفات احتمالا موثر است شامل اختلال مفصل گیجگاهی فکی و آرتریت روماتوئید است. با این حال، مشابه استئوآرتریت یا آرتروز، هیچ مدرکی تا به امروز وجود ندارد که از اثربخشی گلوکوزامین سولفات به عنوان یک عامل برای تسکین علائم یا به عنوان یک اصلاح کننده پیشرفت بیماری حمایت کند.

مکانیسم عمل و نحوه مصرف

با وجود مطالعات گسترده، محققان مکانیسم‌ های اثر سولفات گلوکزامین را در داخل بدن شناسایی نکرده‌ اند. با این حال، گلوکزامین سولفات در مقایسه با فرمولاسیون های جایگزین مانند گلوکزامین هیدروکلراید، فراهمی زیستی قابل توجهی نشان می دهد.
بطورکلی فراهم زیستی شناخته شده آن، مزایای درمانی تئوری شده مکمل گلوکزامین سولفات خوراکی بر اساس اعمال فرضی گلوکزامین درون زای بدن است. گلوکزامین یک آمینو قند طبیعی است که به عنوان بلوک ساختمانی اساسی گلیکوزامینوگلیکان ها عمل می کند که نقش مهمی در خواص غضروفی مانند کشش، استحکام و انعطاف پذیری دارد.
مکانیسم پیشنهادی اثر گلوکزامین سولفات عمدتاً بر اساس مطالعات آزمایشگاهی است که تعامل آن با سلول های مفصلی مختلف را تجزیه و تحلیل می کند.

گلوکزامین سولفات ممکن است به شکل قرص یا کپسول مصرف شود. به دلیل عدم تایید FDA، دوز موثر معتبری وجود ندارد. با این حال، گلوکزامین سولفات معمولاً به صورت دوز 500 میلی‌ گرمی سه بار در روز  مصرف می‌شود.

عوارض جانبی و تداخلات دارویی

ممکن است با اثربخشی شیمی درمانی برای درمان علائم سرطان تداخل داشته باشد. عوارض جانبی خفیف و نادر است و ممکن است شامل ناراحتی معده، یبوست، اسهال، سردرد و بثورات پوستی باشد

از آنجایی که گلوکوزامین معمولا از پوسته صدف ها گرفته می شود، ممکن است برای کسانی که به صدف آلرژی دارند ناامن باشد. نگرانی دیگر این است که گلوکزامین اضافی می تواند با تداخل در تنظیم بیوسنتز هگزوزامین به تشدید دیابت کمک کند.

مطالعات انجام شده در افراد لاغر یا مبتلا به چاقی به این نتیجه رسیدند که گلوکوزامین خوراکی در مقاومت به انسولین تأثیر نمی گذارد. گلوکوزامین عوارض جانبی جدی ندارد، اما عوارض احتمالی عبارتند از

• درد اپی گاستر
• سوزش سر دل
• اسهال
• حالت تهوع

موارد منع مصرف

بیماران باید با احتیاط از نظر عوارض جانبی احتمالی تحت نظر باشند. باید ابتدا بیماران در یک دوره 60 روزه تحت نظارت پزشک شروع کنند تا از تحمل پذیری برای عوارض جانبی نامطلوب اطمینان حاصل شود.

برای بیماران دیابتی تحت درمان دارویی که مایل به شروع این مکمل هستند، بنیاد آرتریت افزایش دفعات نظارت بر قند خون را به دلیل خطر نظری افزایش قند توصیه می کند.

سخن پایانی

شواهد موجود در مورد اثربخشی سولفات گلوکزامین به عنوان درمان مفید در مدیریت استئوآرتریت، تا به امروز، قطعی نیست. از طرفی مطالعات نشان داده‌ اند که بیماران وقتی با داده‌ هایی مبنی بر عدم اثربخشی نتیجه‌ گیری می‌کنند، از مصرف مکمل منصرف نمی‌ شوند.

پزشک باید خطر و مزایای مصرف گلوکوزامین سولفات را برای هر بیمار شخصی سازی کند. آزمایش 60 روزه گلوکوزامین سولفات تعیین می کند که آیا اثرات مفیدی در درمان داشته است یا خیر.

---